of having a scoop of ice cream fall from the cone.
-Jim Fiebig-
maandag 8 juli 2013
dinsdag 2 juli 2013
Column: De wanbetaler
foto:Tim Uunk
In het belang van de aankomende revolutie is het belangrijk dat zoveel mogelijk mensen zo diep mogelijk in de shit geraken. In de shit geraken staat in dit geval gelijk aan diep in de schulden, problemen met de autoriteiten en een gebrek aan perspectief voor de toekomst. Hoe sneller en extremer zich dit zal voltrekken, des te eerder er een revolutie zal plaatsvinden.
Op het moment dat ik dit schrijf sijpelt er een bericht binnen in mijn hersenpan over iets dat op het RTL nieuws wordt uitgezonden. ‘Wanbetalers zorgverzekering gaan harder aangepakt worden’. Ik laat het even op mij inwerken. Een moment van stilte, een minuut of iets dergelijks denk ik, probeer ik mij de mens in te beelden (ik zou zeggen “voor de geest te halen”) die nu een nieuwe naam in een al lange reeks van andere namen heeft toegevoegd gekregen. Die mens, die wellicht ook namen als werkloze, shag-roker, tokkie, plebs, uitbuiter en nog een hele rits aan andere mogelijkheden als roepnaam opgelabeld heeft gekregen, heeft nu een nieuwe naam, wanbetaler.
Ik zie een gezin voor mij. Een doorsnee gezin, een gezin waarin de man hard aan het werk is, een gezin waar moeder de vrouw de zorg draagt voor de kinderen en een gezin waar de kinderen zorgeloos (die moet weg) naar school gaan elke dag en bovendien leren om met twee woorden te spreken. Ja, meester. Nee, meester. Doorsnee gezin stemde altijd netjes als de stembussen open gingen. Doorsnee gezin geloofde in de democratie, in het zegevieren van het recht, in het goede van de mens.
Doorsnee vader heeft het moeilijk met de recessie, hij heeft een huis gekocht met een dure hypotheek maar door de crisis is zijn huis in waarde gedaald. Doorsnee vader, die altijd hard aan het werk is geweest in een willekeurige sector, we noemen pak em beet de zorg, de automatisering, ICT, detailhandel, kies maar iets, is zijn baan verloren. Doorsnee vader kan de hypotheek niet meer ophoesten en de bank die een mooie lening in goede tijden kon verstrekken besluit dat doorsnee vader zijn huis maar moet verkopen om de schuld te vereffenen. Een probleem is alleen dat het huis minder waard is geworden waardoor vader een restschuld over heeft gehouden. Doorsnee vader zit diep in de schulden en kan nu zijn zorgverzekering niet meer betalen.
Doorsnee vader heeft een nieuwe naam gekregen. Wanbetaler.
Wanbetaler, wat is een wanbetaler eigenlijk? Edith Schipper, minister van Volksgezondheid namens de VVD, noemt mensen die de zorgverzekering niet betalen, wanbetalers. Wikipedia zegt dat een wanbetaler iemand is die van een dienst gebruik maakt zonder ervoor te betalen. Nou vooruit, Wikipedia vinden wij geen goede bron. Van Dale dan: ‘slechte betaler’. Dat vind ik wel een leuke, ‘slechte betaler’. Drie bronnen, de een discutabeler dan de ander, geven allemaal aan dat er een negatieve ondertoon zit aan het woord wanbetaler.
Dit is waar het interessant wordt. Wanbetaler is niks meer of minder dan een persoon waaraan de wens om te betalen ontbreekt. Een wanbetaler is iemand die niet betaald aan een persoon die verwacht dat er betaald gaat worden. De persoon die verwacht dat er betaald dient te worden, is de sleutel in het geheel. Leen ik 10 euro uit aan een vriend, dan verwacht ik dat die vriend de 10 euro terugbetaalt, zo niet dan is hij een wanbetaler.
Zo komen wij weer bij doorsnee vader. Doorsnee vader, of eigenlijk wanbetaler, is een aantal jaar geleden namelijk nogal hard in het ootje genomen. Wanbetaler mocht toentertijd namelijk voor veel minder geld gebruik maken van dezelfde diensten. Wanbetaler werd vanaf 2006 verplicht om zo’n 100 euro per maand over te maken aan de zorgverzekeraars per volwassen hoofd van het gezin om gebruik te maken van de zorg tot 250 euro. Maakte wanbetaler hier geen gebruik van dan kreeg hij 250 euro terug. Deze regeling is vervallen en zo ging wanbetaler er steeds maar weer op achteruit.
Met het uitbreken van de crisis, de toenemende werkloosheid, het kiezen van de VVD, het groter maken van Europa, het chronische gebrek aan geldstromen, het gebrek aan perspectief op een betere toekomst en de toenemende en groeiende onvrede over alles in Nederland, zal er nog iets veel harder groeien dan alle vreselijke zaken die hiervoor zijn opgesomd.
De wens om de kaarten opnieuw te schudden zal groeien. Wanbetaler wil weer doorsnee worden, werkloze wil weer werker zijn,uitkeringstrekker wil weer ondernemer zijn en ik, ik vind het allemaal prima. Voor mijn gedroomde revolutie moeten er vele medestanders zijn, ik zie ze toenemen en dat stemt mij tevreden. Johan Cruijff zei: ‘Elk nadeel heb zijn voordeel?’ Ik zeg: ‘ Elke crisis schept kansen’. Op het moment dat ik dit schrijf sijpelt er een bericht binnen in mijn hersenpan over iets dat op het RTL nieuws wordt uitgezonden. ‘Wanbetalers zorgverzekering gaan harder aangepakt worden’. Ik laat het even op mij inwerken. Een moment van stilte, een minuut of iets dergelijks denk ik, probeer ik mij de mens in te beelden (ik zou zeggen “voor de geest te halen”) die nu een nieuwe naam in een al lange reeks van andere namen heeft toegevoegd gekregen. Die mens, die wellicht ook namen als werkloze, shag-roker, tokkie, plebs, uitbuiter en nog een hele rits aan andere mogelijkheden als roepnaam opgelabeld heeft gekregen, heeft nu een nieuwe naam, wanbetaler.
Ik zie een gezin voor mij. Een doorsnee gezin, een gezin waarin de man hard aan het werk is, een gezin waar moeder de vrouw de zorg draagt voor de kinderen en een gezin waar de kinderen zorgeloos (die moet weg) naar school gaan elke dag en bovendien leren om met twee woorden te spreken. Ja, meester. Nee, meester. Doorsnee gezin stemde altijd netjes als de stembussen open gingen. Doorsnee gezin geloofde in de democratie, in het zegevieren van het recht, in het goede van de mens.
Doorsnee vader heeft het moeilijk met de recessie, hij heeft een huis gekocht met een dure hypotheek maar door de crisis is zijn huis in waarde gedaald. Doorsnee vader, die altijd hard aan het werk is geweest in een willekeurige sector, we noemen pak em beet de zorg, de automatisering, ICT, detailhandel, kies maar iets, is zijn baan verloren. Doorsnee vader kan de hypotheek niet meer ophoesten en de bank die een mooie lening in goede tijden kon verstrekken besluit dat doorsnee vader zijn huis maar moet verkopen om de schuld te vereffenen. Een probleem is alleen dat het huis minder waard is geworden waardoor vader een restschuld over heeft gehouden. Doorsnee vader zit diep in de schulden en kan nu zijn zorgverzekering niet meer betalen.
Doorsnee vader heeft een nieuwe naam gekregen. Wanbetaler.
Wanbetaler, wat is een wanbetaler eigenlijk? Edith Schipper, minister van Volksgezondheid namens de VVD, noemt mensen die de zorgverzekering niet betalen, wanbetalers. Wikipedia zegt dat een wanbetaler iemand is die van een dienst gebruik maakt zonder ervoor te betalen. Nou vooruit, Wikipedia vinden wij geen goede bron. Van Dale dan: ‘slechte betaler’. Dat vind ik wel een leuke, ‘slechte betaler’. Drie bronnen, de een discutabeler dan de ander, geven allemaal aan dat er een negatieve ondertoon zit aan het woord wanbetaler.
Dit is waar het interessant wordt. Wanbetaler is niks meer of minder dan een persoon waaraan de wens om te betalen ontbreekt. Een wanbetaler is iemand die niet betaald aan een persoon die verwacht dat er betaald gaat worden. De persoon die verwacht dat er betaald dient te worden, is de sleutel in het geheel. Leen ik 10 euro uit aan een vriend, dan verwacht ik dat die vriend de 10 euro terugbetaalt, zo niet dan is hij een wanbetaler.
Zo komen wij weer bij doorsnee vader. Doorsnee vader, of eigenlijk wanbetaler, is een aantal jaar geleden namelijk nogal hard in het ootje genomen. Wanbetaler mocht toentertijd namelijk voor veel minder geld gebruik maken van dezelfde diensten. Wanbetaler werd vanaf 2006 verplicht om zo’n 100 euro per maand over te maken aan de zorgverzekeraars per volwassen hoofd van het gezin om gebruik te maken van de zorg tot 250 euro. Maakte wanbetaler hier geen gebruik van dan kreeg hij 250 euro terug. Deze regeling is vervallen en zo ging wanbetaler er steeds maar weer op achteruit.
Met het uitbreken van de crisis, de toenemende werkloosheid, het kiezen van de VVD, het groter maken van Europa, het chronische gebrek aan geldstromen, het gebrek aan perspectief op een betere toekomst en de toenemende en groeiende onvrede over alles in Nederland, zal er nog iets veel harder groeien dan alle vreselijke zaken die hiervoor zijn opgesomd.
==
R.C.
Abonneren op:
Posts (Atom)